Schoenen voor de kinderenShoeless in Fintiguila

When working in our village at the end of  2011, only a tiny minority had any form of footwear. Most children went barefoot – with pretty unpleasant consequences, especially injuries by long sharp thorns, pieces of glass or other such small accidents, which, however, turned nasty with infections in many cases.

Such was also the case of Abdoulaye Djire (pictures of all children are to be found under PROJECTS, then under THE FANGA PROJECT… and subsequently under  SCHOOL CHILDREN):

Abdoul had incurred a very deep wound between his toes while playing soccer (well, running after a ball of savannah grass bound together…), and the wound was infected badly. Cleaning and disinfecting the wound was no problem, but what happens when the child then walks away barefoot in the sand? The disinfection balm is gone after 20 minutes and the infection  festers further. Such infections may be relatively harmless in European climates, where our high degree of hygiene may make them innocuous, but in tropical climates they may rapidly lead to dangerous complications like gangrene. When that starts, only amputation or death is inevitable.

But a simple solution offered itself: I dressed Abdul’s wound daily and put an old sock over the bandage. And with the warning: “Abdul, NO football next days!!” After 2 weeks the wound was healed. Thanks to an old sock!

More important than this anecdote, however, was the impact that resulted from the new situation, namely that all children go to school together, and that the teacher may have heard about it all. So everyone in the village knew how Abdul’s wound was healed, and thus: how important it is to protect your feet from injury and infection. Not that it had an immediate impact, for when some weeks later an old man turned up in the village with an old rickety bicycle full of flip flops and sandals, and a group of women and children had gathered around him, I noticed that he did not sell a single thing.

Since then, something must have changed in the mentality of the village, because Souleymane, our Malian companion, reported during his stay here in Antwerp, that almost ALL children now have some kind of footwear! Have parents understood th

Sindsdien moet er iets veranderd zijn in het dorp, want Souleymane, die hier in Antwerpen op bezoek was, vertelt dat plots de meerderheid van de kinderen schoeisel draagt! Hadden de ouders plots beseft dat het belangrijk was om kinderen iets aan hun voeten te laten dragen? Het netto resultaat is in ieder geval: minder kwetsuren, minder infecties, minder gezondheidscomplicaties. De school zit hier hoogstwaarschijnlijk voor iets tussen: ze creëert een publiek forum waar informatie wordt uitgewisseld en doorgegeven op een manier die waarschijnlijk efficiënter (en beklijvender) is dan in persoonlijke contacten tussen mensen in het dorp. Dit wordt nog versterkt door een ander bericht van Souleymane: de kinderen zijn ook aanzienlijk minder ziek dan voorheen. Wellicht is het bewustzijn van allen lichtjes gestegen en verzorgt men zich beter dan voordien.

Het schooltje zorgt dus niet alleen voor leren lezen en rekenen, er zijn ook duidelijk effecten die de levenswijze beïnvloeden en de levenskwaliteit mee beïnvloeden.Toen we eind 2011 in ons dorp, Fintiguila, werkten, had slechts een kleine minderheid van de kinderen enig schoeisel. De meeste kinderen liepen blootsvoets – met alle gevolgen van dien, vooral kwetsuren door lange scherpe doorns, stukjes glas, of andere kleine ongelukjes, die meestal meteen voor nare infecties zorgden.

Zo ook bij Abdoulaye Djire (de foto’s van alle kinderen zijn te vinden onder PROJECTEN, dan onder HET FANGA PROJECT… en dan onder SCHOOLKINDEREN):

Abdoul had bij het voetballen (na ja, tegen een bolletje samengebonden gras trappen) een erg diepe snede opgelopen tussen grote en tweede teen, een wonde die behoorlijk ontstoken was. Die schoonmaken en ze ontsmetten is niet zo’n probleem, maar wat gebeurt daarna als een kind verder op blote voeten loopt door het zand? Het ontsmettingsmiddel is na een half uur verdwenen en de infectie kan weer verder woekeren. Zulke infecties kunnen in ons gematigd klimaat en door onze hoge mate van hygiëne onschuldig lijken, maar in de tropen kan zo’n ontsteking heel snel tot gevaarlijke complicaties, zoals gangreen bijvoorbeeld, leiden. En wanneer dat eenmaal begint is ofwel amputatie ofwel de dood het gevolg. Dus wat te doen?

Een eenvoudige oplossing diende zich aan. Ik heb Abdoul elke dag zijn wonde verzorgd en er een verband rond gedaan, vervolgens daarover een oude sok van mijn vader (waarvan we er meerdere van bij ons hadden). En: “Abdoul, de volgende dagen GEEN voetbal!!” Na 2 weken was de wonde genezen en zo goed als dicht. Wat een oude sok niet vermag!

Belangrijker echter dan deze anekdote is de impact die ervan is uit gegaan: doordat de kinderen gezamenlijk naar school gaan, wist iedereen hoe Abdoul zijn wonde genezen was, en dat het dus belangrijk is om je voeten te beschermen. Misschien hadden de leerkrachten dat nog eens benadrukt. Dat leidde niet meteen tot verandering, want toen een tijdje later een oude man met een krakkemikkige fiets in het dorp voorbijkwam om sandaaltjes en slippers te verkopen, zag ik een groepje vrouwen en kinderen om hem heen staan, maar hij verkocht niets.

Sindsdien moet er iets veranderd zijn in het dorp, want Souleymane, die hier in Antwerpen op bezoek was, vertelt dat plots de meerderheid van de kinderen schoeisel draagt! Hadden de ouders plots beseft dat het belangrijk was om kinderen iets aan hun voeten te laten dragen? Het netto resultaat is in ieder geval: minder kwetsuren, minder infecties, minder gezondheidscomplicaties. De school zit hier hoogstwaarschijnlijk voor iets tussen: ze creëert een publiek forum waar informatie wordt uitgewisseld en doorgegeven op een manier die waarschijnlijk efficiënter (en beklijvender) is dan in persoonlijke contacten tussen mensen in het dorp. Dit wordt nog versterkt door een ander bericht van Souleymane: de kinderen zijn ook aanzienlijk minder ziek dan voorheen. Wellicht is het bewustzijn van allen lichtjes gestegen en verzorgt men zich beter dan voordien.

Het schooltje zorgt dus niet alleen voor leren lezen en rekenen, er zijn ook duidelijk effecten die de levenswijze beïnvloeden en de levenskwaliteit mee beïnvloeden.