Maandag 19 januari 2015
Rustig opstaan en ontbijten. Tegen 10 u gaat Mimi naar de apotheek. Onze huisarts heeft per email aanwijzingen gestuurd voor betere medicatie. Ga zo’n huisarts nog eens zoeken! En ja, de apotheek heeft warempel wat mijn huisarts heeft voorgeschreven. ‘s Middags komen Fatou en haar kinderen, Bakary, Soukya en Mohammed, langs : die hebben een tekening gemaakt, maar zoals elk kadootje hier mag je dat als ontvanger niet inkijken terwijl de gever er bij staat. Dus bekijken we het kunstwerk zodra ze zijn vertrokken : is steeds leuk om met deze kinderen de meest bizarre conversaties te voeren.
Willie’s nieuwe medicijnen werken zodanig goed dat hij lopende diarree heeft, intussen gaat Mimi naar CERTISYS (ook in Titibougou, het stadsdeel van Bamako waar we logeren bij de familie Samake). CERTISYS is een Belgisch instituut met hoofdzetel in Brussel, dat bio-certificaten aflevert. In functie van onze moringaverkoop willen we graag meer informatie over de voorwaarden die gesteld worden : Karim Dagno staat me te woord, een bijzondere begripvolle man, die jarenlang phytopathologie in de tuinbouwschool van Gembloux heeft gevolgd en voor CERTISYS in Brussel heeft gewerkt. Daardoor verloopt de communicatie bijzonder vlot en is hij ook goed geïnformeerd over onze Belgische gevoeligheden, inclusief Bart De Wever! Nu zit hij hier in Bamako om mensen te helpen die een project willen opstarten en dus niet als controleur, maar als actief medewerker aan het project: ik val bijna van mijn stoel…. Bovendien vindt hij ons voorstel om samen te werken met Here Bugu, die nu ons moringa-poeder verkoopt, bijzonder constructief. In Fintiguila staat de moringa-plantage nog immers in de babyschoentjes. Samen overlopen we alle vragen.
Later op de avond komt Sékou langs, ‘le grand frère’ van Amina. Hij komt van Sadiola, waar hij een verantwoordelijke functie in de goudmijn bekleedt, op zo’n 900 km van Bamako en vlak bij de Senegalese grens. Als geoloog heeft Amina’s vader daar in de jaren negentig een goudader ontdekt, die nu geëxploiteerd wordt door Zuid-Afrikanen, Malinezen en Canadezen: maar aan het hoofd staat een Amerikaan die met een Guinese is getrouwd. De voertaal is Engels. Vader Samake belt nog even om afscheid van ons te nemen, omdat ook hij net als Sekou, Alijou, Fatou en de overige helft van Mali met een griep worstelde, komt hij er niet meer door. Willie slikt de zoveelste portie Carbobel…