Maandag 13 januari 2014
Het is fris ’s ochtends. Er wordt lang gepraat met Colette, vooral haar ervaringen in Afrika, en natuurlijk vooral Mali. Zij geeft ons een lift naar de stad, waar we geld wisselen, en Ali’s tuin bezoeken, vervolgens naar de markt. Ik maak wat foto’s van de wreedheden die de ezels worden aangedaan. Mocht men een symbool voor de stad Segou zoeken, is mijn voorstel: een jonge man met opgeheven arm en met een stok, zweep of knots in de hand, klaar om hem op de rug, nek of hoofd van een ezel neer te laten dalen.
Het is soms hartverscheurend, te zien hoe de dieren echt gekweld worden tot ze er bijna dood bij vallen. En voordien lopen ze maanden rond met meerdere open wonden. Wanneer ik probeer een foto van die jonge kerels te nemen, kijken ze heel schaapachtig, en slaan niet (tot ze de hoek om zijn) – ze zijn zich dus wel degelijk bewust van hun immoreel gedrag. Er wordt hier de hele tijd gezegd: ja, jullie Westerlingen, jullie hebben horloges en klokken, maar wij hebben de tijd. Dat geldt in geen geval voor de ezelsdrijvers: zij zijn gehaast alsof hun leven ervan afhangt. Onbegrijpelijk dat de eigenaars van de ezels geen boete aftrekken van het salaris van de drijvers wanneer ze een ezel terugbrengen die gewond is.
Ali vergezelt ons terug en knipt de hele golfplaat op maat om ‘lichtflessen’ in te monteren. Er gebeurt verder bijzonder weinig.
Misschien tijd om na te denken over de toekomst. Ons project evolueert heel goed, en vrijwel volledig in de zin zoals we het gedacht hadden: leren een individu te worden, praktische vaardigheden naast lezen, schrijven, rekenen, Frans, structuur in het leven hebben… Over enkele jaren zouden wij ons moeten terugtrekken, maar of dat het dorp ook financieel zal lukken, blijft zeer de vraag.
En dat hangt samen met de algemene mentaliteit in het land, die er één is van afwachten. De diepe crisis van de voorbije twee jaar en de verkiezing van een nieuwe president hadden een nieuwe start kunnen betekenen. Maar uiteindelijk is alles bij het oude gebleven. En de nieuwe president doet weinig constructiefs. Eerder opent hij de zoektocht op zondebokken: de vroegere president ATT wordt aangeklaagd voor ‘hoogverraad’, een tiental hogere rechters is wegens corruptie opgesloten. Maar waar blijven de hervormingen? De endemische corruptie wordt niet bestreden door enkele mensen in de gevangenis te gooien. Het hele onderwijs systeem is een farce. En de demografische ontwikkelingen zijn wetmatigheden waarvoor iedereen, met inbegrip van de westerse mogendheden, de kop in het zand steekt. Een kleine vergelijking mag dat duidelijk maken.
Nemen we België als uitgangspunt: 50 jaar geleden was de bevolking ongeveerd 10 miljoen mensen. Nu is de bevolking nog steeds ongeveer 10 miljoen. Maar in die 50 jaar is de welstand ongelooflijk gestegen, op alle niveaus: scholing en opleiding, medische verzorging, infrastructuur, economische vooruitgang en efficiëntie, enz. enz. En die geweldige vooruitgang is verdeeld over diezelfde 10 miljoen mensen.
Vergelijken we met Mali: omstreeks dezelfde tijd, 50 jaar geleden, was de bevolking van Mali 5 miljoen mensen. Nu is die bevolking gegroeid tot 15 miljoen. Dat is een factor 3.
Wanneer onze bevolking in België op dezelfde manier zou zijn gegroeid, zouden we nu met 30 miljoen zijn. Men kan zich ongeveer indenken wat het gevolg zou zijn voor de gemiddelde welstand van de mensen: die zou slechts 1/3 zijn van wat hij nu is…
Maar het houdt hier helaas niet op. De voorbije twee crisis-jaren zijn er in Mali één miljoen babies bij gekomen. Het duurt nog MINSTENS 2 jaar voor de economie een beetje bijtrekt – ALS ze al bijtrekt. Dat zijn dus nog eens een miljoen babies. De tijd die ze door hun crisis (die ze zelf hebben veroorzaakt) brengt dus 2 miljoen nieuwe babies. Waar haalt men de middelen om die te voeden? Ik hoor juist dat de oogst op het Dogon plateau door de droogte mislukt is: er is slechts 10 {e9940e0c02f8d96d21e6f25569fda7b5198e19dfa9031a0585a9ae16fa7c9142} van de gierst die nodig was om de bevolking van voor 2 jaar te voeden….
Dus kleine berekening de volgende 25 jaar zal de bevolking van Mali verdubbelen. Dan zijn ze met 30 miljoen! (In een land dat voor 80 {e9940e0c02f8d96d21e6f25569fda7b5198e19dfa9031a0585a9ae16fa7c9142} uit woestijn bestaat.) Nu al is het maar kantje-boordje om de bevolking te voeden. Gewoonweg ON-mogelijk om dat aantal monden te voeden. Het is dus zo klaar als een klontje: hongersnood is voorgeprogrammeerd! Temeer omdat de mentaliteit van de Malinezen niet veranderd is.
Terug even naar de vergelijking met België: wanneer we dezelfde ontwikkeling als in Mali volgen, zijn we dus over 25 jaar met 60 miljoen in België!… Moeten we nog een tekeningetje maken wat dat zou betekenen?
De gemiddelde Malinees klampt zich nu vast aan de hoop dat de toeristen zullen terug komen. Maar die zullen slechts mondjesmaat komen, en bovendien is toerisme een parasitaire economie. Om zelf de handen uit de mouwen te steken, ontbreekt elk initiatief.
