Een nieuwe klas en een secretariaat in wording
Het is een hele tijd stil geweest rondom ons project. We kregen maar geen antwoord op onze emails. Toen Monique, onze Nederlandse vriendin in Segou, op het idee kwam dat al onze mails aan Souleymane in zijn spam filter terecht kwamen. Dat bleek. Sindsdien weer communicatie. En er is veel gebeurd. Daarover gaan dit en volgende berichten op de website.
Er was vooreerst een prangend probleem: geldnood van Souleymane. En als rechtgeaarde Afrikaanse man liet zijn eergevoel niet toe dat aan ons te melden. Toen we een klein jaar geleden op bezoek waren in Fintiguila was hij begonnen met het bouwen van een nieuw klaslokaal, voor het vierde leerjaar, dat in oktober moest beginnen. Alleen, er lag nog geen dak op! Onlangs stuurde hij een foto van het klasje, die er zo uit ziet:
Er groeit dus gras in het klasje. Logisch, want ondertussen hebben we het regenseizoen gehad (juni – augustus): 2 tot 3 uur plenzende regen, elke dag. En … géén dak op het gebouwtje. Waarschijnlijk was het een stille wenk, dat hij het dak niet kon betalen…. Gelukkig hadden we wat reserve in kas, en we hebben hem meteen gevraagd om de werkzaamheden te beginnen. Zijn geldgebrek is een gevolg van de economische neergang van het land. Zij voelen natuurlijk ook de gevolgen van de economische crisis in het westen. Maar vooral: hun voornaamste bron van inkomsten is opgedroogd: de toeristen. Een 5-tal jaren geleden waren er dat nog zo’n 150.000 per jaar. Nu kun je ze op de vingers van enkele handen tellen. Westerse regeringen geven nog steeds negatief advies over Mali. Dat betekent dat vele mensen er uit angst niet naartoe durven. En je kunt ook geen stagiaires aanwerven, want bij een negatief reisadvies geven verzekeringsmaatschappijen geen polis af. Het is een volstrekt dolgedraaid systeem: door dat negatieve advies gaat niemand naar Mali, waardoor letterlijk honderdduizenden Malinezen geen werk meer hebben, dus verarmen, waardoor de fundamentalistische Islam een heel dankbare voedingsbodem vindt…. Die wij in het westen dus mee creëren.
Maar goed, Souleymane is meteen in actie geschoten, en binnen enkele weken lag er een dak op het klaslokaaltje: eerst een dak van bamboe (tegen de hitte), daarboven een van golfplaten (tegen de regen). Hier zien we de eerste laag aanbrengen:
En hier is men bezig de golfplaten er boven op te construeren. Tegelijk ook een groepsfoto voor de nieuwe klas.
En hier nog één, nu voor het oude gebouwtje, dat nu de 1ste en 2de klas herbergt:
En zo ziet het er aan de binnenkant uit, met de leraar Chakah. Let ook op het mooie bamboe dak!
Intussen is een nieuw plan ontstaan. Dit is het (enigszins vervallen) gebouwtje,waar Moussa, onze leraar Arabisch, vroeger zijn Koran lessen gaf. Het moet zeker opgekalfaterd worden, maar het idee is om hier een soort secretariaat in te richten voor de leerkrachten: waar de foto’s en de rapporten van de kinderen worden bewaard, ook boeken worden beheerd, ballen om te spelen, het didactisch materiaal, misschien ook iets van EHBO.
Dit gebouwtje ligt naast het nieuwe klasje, en is dus uiterst geschikt om daarvoor dienst te doen.
Het werd intussen gebruikt om de banken voor het vierde jaar te stockeren:
Zo’n secretariaat wordt nu nodig, omdat de leerlingen ouder worden en we dus meer administratieve dingen nodig hebben.
En er zijn nog meer veranderingen! Vanaf het vierde leerjaar krijgen de leerlingen ook een uniform: daar heeft Souleymane voor gezorgd! Hier een fiere groep 4de-klassers in hun fonkelnieuwe uniformen:
Ons spreekt zo een uniform waarschijnlijk weinig aan. Maar voor de kinderen daar is dat iets om ongelooflijk trots op te zijn. Ze ZIJN nu iemand, ze zijn LEERLING op een school. Waar enkele jaren geleden NIETS was, is er nu een SCHOOL, iets waar ouders en kinderen ongelooflijk voor gemotiveerd zijn. Als je kinderen hier vertelt dat kinderen daar ENTHOUSIAST naar school gaan, dan begrijpen ze dat waarschijnlijk niet. Maar in Fintiguila is dat de realiteit: een school, iets fantastisch!! En die uniformen zijn ‘chique’: geen gescheurde, vuile en verhakkelde T-shirts van 30 jaar geleden meer, maar echte mooie broeken, rokken, en blouses. Daarmee mag je je binnenkort in de leerkrachten-kamer komen presenteren om een Kuifje-boek te lenen. En wat ook opvalt op deze foto: aanzienlijk meer kinderen dragen schoeisel! Wat kwetsuren en ontstekingen vermijdt.
