Babablog’
Het leven gaat hier zijn gewone, zeg maar, uitputtende gang: de 3 dagen (en nachten) in Fintiguila zijn uitermate belangrijk en goed, maar wel totaal uitputtend voor ons Europeanen. We zijn er nu eenmaal niet aan gewend in Europa, dat je moet opletten dat de kippen, geitjes of schapen niet hun behoefte in je kookpot doen (of op je hoofd, terwijl je ligt te slapen), of je nieuw geputte, kostbare water helemaal opdrinken. En Mimi noemen ze hier in het dorp ‘ka teliya’, de ‘snelle’. Omdat omgaan met Malinezen – en vooral de hoop die je hebt dat je iets ‘bijdraagt – zeeeerrrrr op de proef wordt gesteld. Nergens en door niemand is dit zo goed verwoord als door Yvonne Gerner: zie haar ‘Babablog’: http://rondombaba.blogspot.com/
ZEKER lezen, vooral haar ‘project’ met de schapen. Haar conclusie:
Met Malinesen samenwerken vraagt geduld, vertrouwen en vooral de bereidheid om de effectiviteit en opbrengst van een project langs een andere meetlat te leggen dan de onze, namelijk langs een Afrikaanse meetlat.Life ebbs on here in its usual, let’s say, exhausting way: the three days (and nights) we now spend in the village Fintigila are extremely important and contributing significantly to our project there, just being there, with and among the people of the village. But exhausting for us at the same time, because we never were educated to stand by and watch whether the chicken or goats do not their droppings in the cooking pot (or on your head, while you’re asleep), or be on your guard constantly that the sheep do not empty the bucket with your hardly won fresh water. And Mimi is called here ‘ka teliya’, the speedy one…. Because living with Malians – and especially your hope that you will ‘contribute’ something – are put to pretty hard tests here. No one has ever formulated this so well as Yvonne Gerner: see her ‘Babablog’ (http://rondombaba.blogspot.com/).
Recommende reading, especially the episode about raising sheep!
Unfortunately, the blog is only in Dutch, and it is hardly possible to render her acute self-relativizing but also the razor-sharp picture of Malian thought-habits in a translation.
Her conclusion
Working with Malians demands patience, confidence and especially the readiness to measure efficiency and profits of a project along a different dimension, i.e., an African one.
