Souleymane op bezoek in Antwerpen!
Het was een onwaarschijnlijk gezicht: Souleymane uit Ségou hier in Antwerpen-Berchem van de trein te zien stappen. Maar het was echt! Iets wat we in het verleden eigenlijk niet hadden kunnen denken.
Opnieuw viel het me op hoe ongelooflijk sterk Malinezen zijn. Souleymane is niet veel groter dan ik, en sjouwde twee grote zware tassen + een schoudertas mee, maar hoefde geen hulp van me. En dat terwijl er in het station verbouwd werd en er dus overal trappen op en af waren – EN hij doodmoe was na dagen aan één stuk op een beurs van ’s ochtends 10 tot ’s nachts 2 of 3 uur. Toegegeven, hij is zo’n 30 jaar jonger dan ik, maar dan nog: Malinese mannen en vrouwen zijn ongelooflijk taai.
Het was een goed weerzien, na twee jaar. Wel een andere haartooi: met dreadlocks nu, weet niet of dat een verbetering is… Maar natuurlijk veel gepraat, en nieuws over het dorp en ons gemeenschappelijk project daar. Het perspectief van de kinderen ook praktische vaardigheden bij te brengen krijgt vorm. Onder andere door een praktijkleraar uit Ségou die 1 of 2 keer per week naar het dorp zal reizen om er praktische schrijnwerkerij (met bamboe – hout is te zeldzaam) te onderwijzen. Hij in Bamanan en een leerkracht erbij om het ook naar het Frans te vertalen, zodat de leerlingen het vak ook tweetalig kunnen.
Ook kennismaking met Paul, de nieuwe voorzitter van onze v.z.w., en vrienden uit Ivoorkust en Mali. Souleymane keek raar op dat hij met het eeuwige zwarte klaaglied dat de blanken de schuld van zowat alles in Mali zijn, op geen enkel gehoor van onze Afrikaanse vrienden kon rekenen. Integendeel, zij hielden hem voor dat in het verleden er wel wantoestanden door de blanken gecreëerd zijn, maar dat alle problemen van vandaag in Mali aan de Malinezen zelf te wijten zijn. Wat moeilijk te accepteren voor Souleymane, die maar sip keek.
Anderzijds voelde hij zich ook heel goed, vooral dan met de kleine Kanu, het zoontje van onze vriendin Amina.
Vooral interessant ook was dat hij vaststelde dat blanken ook heel gezellig bij elkaar kunnen zijn. Of misschien had hij dat juist van ons niet verwacht. Dus het feestje dat we voor hem hadden georganiseerd, was een mooie belevenis. Voor allen.
In ieder geval was zijn bezoek een belangrijke stap naar verdere samenwerking.
Hier nog enkele stemmige foto’s van het samenzijn met Souleymane (helaas is de kwaliteit van de foto’s niet altijd goed):
